Eindelijk werkende Wifi

Maandag 9-2-15
Vandaag moesten we al vroeg opstaan omdat we op tijd het hotel moesten verlaten. We gingen dan eindelijk naar ons kamertje. De meiden hebben eerst natuurlijk onze kamer op orde gemaakt en net voor de middag konden beginnen.
Hiervoor hebben we onze eerste les gegeven bij de fast track classes. We werden alle drie gekoppeld aan een docent. Mijn docent heette Deborah en is 17 jaar. Zij is docent bij de first track (kindergarden), eerste klas dus kleuterklas van 21 kinderen. Elke kwam ook in de kinderengarden en Sacha in de third grade (groep 5) terecht. Tijdens de les schreef Deborah woorden op het bord en moesten de kinderen het woord erbij tekenen. Hierna schreef ze woorden op het bord en moesten de kinderen deze opschrijven in hun schrift en hierbij een tekening maken. Vervolgens gingen we op de matten in een kring zitten en hebben we onszelf, de kinderen en ik, voorgesteld. Hierna heb ik een verhaaltjes voorgelezen. Tijdens het voorlezen kwamen er Zwitserse die kwamen kijken naar het les geven en foto’s maakten van de les die ik gaf.
Na de les die hier 45 minuten duren, zijn we naar de bibliotheek geweest om wat zaken te regelen. Helaas was de vrouw van de bibliotheek er niet, maar kwamen we wel in contact met Lena, een Spaanse vrouw uit Engeland die Engelse les kwam geven. Samen met haar hebben we met andere vrijwilligers geluncht. De lunch is wel even wennen, want in de middag eten de mensen hier warm. We konden kiezen uit noedels, nootjes, fruit, soep en verschillende soorten groenten als kool en koriander. In plaats van naar de supermarkt te gaan, wilden we wat gaan kopen op de markt. We wisten niet dat je moest afdingen op de markt dus we hebben iets meer betaald dan gewoonlijk was. Toch was dit nog niet zo heel veel voor ons doen voor wat fruit. In Nederland is het fruit veel duurder dan hier. De volgende keer gaan we ook proberen af te dingen!
In de middag hebben we dan onze eerste les gegeven van het thema sprookjes. Yi Mon vertelde ons dat er zich 40 kinderen hadden ingeschreven. Toen we begonnen waren er zo’n 15 kinderen. Het lokaal stroomde langzaam vol tot wel 51 kinderen. Dat hadden we niet verwacht. Het lokaal zat erg vol en door het vele geluid hoor je vooral een echo in het lokaal. Gelukkig waren de kinderen super gemotiveerd en luisterden heel goed. De kinderen hadden zelf een schrift meegenomen om aantekeningen te maken. Die mochten ze natuurlijk meteen weg leggen! We begonnen met het vertellen van onze namen. In Myanmar hebben sommige kinderen twee namen, een Birmese naam en een Engelse naam omdat de namen zo moeilijk te onthouden zijn. Voor elke naam moet je eigenlijk een ezelsbruggetje maken. Dit deden we in de vorm van een kring waarin de kinderen naar elkaar een bal gooiden en dan hun naam vertelden. Maar met zoveel kinderen is het heel moeilijk om het allemaal te onthouden. Hierna hebben we het verhaal van Rapunzel voorgelezen. De kinderen zaten met open mond te luisteren. De les werd afgesloten met een kringspel waarbij er één kind in het midden van de kring ging zitten met een tennisbal voor zich. Iemand uit de kring moest zo stil mogelijk de bal meenemen en terug op zijn plek gaan staan. Hierna moest degene in het midden van de kring raden wie de bal had meegenomen. Ondanks al die echo’s waren die kinderen hier super goed in. Zelfs beter dan ons! We merkten wel dat de lessen, het Engels, heel moeilijk is voor de kinderen. Hierdoor passen we onze lessen aan en gaan we kijken hoe we het nu gaan aanpakken.
Om de dag af te sluiten zijn we met Nico wezen eten bij Cafe Queen. Een typisch Chinees restaurantje waar je tegen een goede prijs kan eten.
Nu gaan we ons eerste nachtje doorbrengen in onze nieuwe kamer!

Dinsdag 10-2-15
Vanochtend was ik al wat eerder wakker omdat Elke een afspraak had met haar mentor. Deze was helaas niet op komen dagen omdat zijn auto kapot was. De eerste nacht op de nieuwe kamer is me goed bevallen. De bedden lijken harder dan dat ze zijn. Ik snap nu wel dat de kinderen dit ook vol kunnen houden. De slaap en woonkamer is dus prima. De badkamer is ook prima, alleen daar ligt altijd water op de grond omdat er geen goede afvoer is voor het water en de kraan, waarmee ze hier hun billen schoonmaken na het poepen, lekt.
Nadat we ons hadden klaar gemaakt, was het tijd om les te geven. Deborah zei dat ze niks had voorbereid en dat ik mocht weten wat ik met de kinderen ging doen. Ze ging achterin de klas zitten en daar stond ik dan! Super, geweldig, lekker dan! Maar ik dacht oke, dit fiks ik wel even. Ik ben begonnen met het tekenen van de woorden die de kinderen gisteren hebben geleerd. Ik vroeg aan de kinderen welke woorden dit waren en schreef het woord onder het plaatje. Vervolgens ben ik met de kinderen deze woorden gaan hakken en plakken. Dit was even wennen. Gelukkig snapte de slimste van de klas het en volgde de rest van de groep snel. Hierna heb ik de kinderen hun ogen laten sluiten en één woord van het bord weggeveegd. De kinderen moesten raden welk woord ik weg had gehaald. Dit deed ik tot alle woorden uit waren geveegd. Daarna draaide ik het om. Nu schreef ik het woord op het bord en mochten de kinderen het erbij tekenen. Ik bedacht dat het wel tijd was voor een spelletje. Het spelletje ‘Galgje’. Ik tekende vijf strepen op het bord en legde uit dat ik een woord zocht met vijf letters. De slimste van de klas had precies het woord in zijn hoofd dat ik ook had en zei apple. Dit kind mocht het woord op het bord komen opschrijven. Dit heb ik een tijdje gedaan met woorden met verschillende letters en woorden waarvan ik één letter liet staan op het bord om het begrijpelijker te maken. Tot slot mochten de kinderen van mij een woord op het bord tekenen en heeft de rest van de klas geraden welk woord er getekend was. Toen de les klaar was, hebben de kinderen een riedeltje opgenoemd waarin ze de leerkracht een fijne dag wensen en bedanken voor het les geven. Schijnbaar is dat heel normaal in Myanmar.
Kort na de lessen is er een lunch voor de vrijwilligers op het terrein. Hier kwamen we Lena tegen die al haar spullen bij zich had. Er stond wat bagage van haar op onze kamer omdat ze het anders nergens kwijt kon. Lena is een vrijwilligster, oorspronkelijk uit Spanje, die in Engeland woont en de wereld rondreist om nieuwe ervaringen op te doen. We hadden haar al aangeboden om gebruik te maken van onze tweede slaapkamer en ja het is gelukt om dit te regelen. Nu delen we dus alleen de badkamer, wat zeker geen probleem is. Binnenkort gaan we wat met haar eten of een biertje drinken. De meeste vrijwilligers die hier blijven, blijven voor één week om hier les te geven maar Lena blijft gelukkig langer.
’s Middags zijn we bij Nico en Yi Mon langs geweest om de zaken van de lessen van het Golden House te geven. We zijn er gelukkig uit gekomen! We hebben nu twee groepen, waarvan Elke de groep heeft met de kinderen die het best Engels kunnen spreken en Sacha en ik de groep hebben met de kinderen die gemiddeld of zwak Engels kunnen spreken. Van deze groep gaat de helft in de zomer terug naar hun thuisdorp. Dit betekent dat Sacha en ik nog even moeten kijken of we deze groep gaan splitsen of ze bij elkaar laten. We zijn begonnen met het laten zien en horen van het liedje When wil my life begin van Rapunzel. Hierna vroegen we of ze de naam van het meisje uit het liedje van het verhaal nog konden herinneren. En ja, één meisje uit de groep kon het zich nog herinneren. Dit meisje kon ook alles in het Birmees vertalen voor de rest, wat natuurlijk helemaal meegenomen was. Dit meisje kon ook al heel goed schrijven en hiermee heeft ze tijdens de les veel gecommuniceerd. Vervolgens zijn we de hobby’s van Rapunzel gaan benoemen. Hierbij hebben we het liedje nogmaals afgespeeld. Aan de hand van dit liedje hebben de kinderen voor zichzelf op een blad hun hobby opgeschreven en getekend. In de kring hebben de kinderen verteld wat hun hobby was, hebben ze uitgebeeld wat hun hobby was en hebben we samen uitgebeeld wat de hobby van iedereen was. Morgen gaan we verder met dit onderwerp.
Om de dag af te sluiten, zijn we bij een Thais restaurant gaan eten waar het eten erg taai was, grap van Nico ;)

Woensdag 11-2-15
Vannacht hadden we niet zo leuke nacht. Elke is namelijk ziek geworden. Ze heeft braakneigingen en veel last van diarree. Hierdoor worden we meteen aangesproken door anderen met de vraag waar Elke is omdat ze ons normaal altijd met zijn drieën zien. Gelukkig werden we goed geadviseerd en hopen we dat ze snel beter wordt.
Deze dag begon met het lesgeven van de fast track klas. Deborah zei tegen mij dat de kinderen examen hadden, maar dit bleek niet zo. Gelukkig had ik iets voorbereid. Ik begon met het voorlezen van het sprookje Sneeuwwitje. Tijdens het voorlezen liep ik rond en liet ik de plaatjes aan de kinderen zien. Op het plaatje met de dwergen liet ik enkele kinderen de dwergen tellen. Na het verhaal vroeg ik of de kinderen de naam van de prinses uit het verhaal nog kenden en hoeveel dwergen er in het verhaal voorkwamen. Op de eerste vraag antwoorden de kinderen ‘Cinderella’ en op de tweede vraag ‘zeven’.
Hierna heb ik belangrijk, veelvoorkomende woorden uit het verhaal gepakt en deze op het bord geschreven. De kinderen mochten hierbij een tekening maken. Terwijl ik de woorden op het bord schreef, hebben de kinderen de woorden gehakt en geplakt.
Tot slot ben ik met de kinderen ‘Ren je rot’ gaan spelen. Ik heb vier woorden uit het verhaal in de klas opgehangen en de kinderen moesten naar het woord rennen dat ik zei. Eerst heb ik dit met de hele groep gedaan en zei ik het woord. Hierna heb ik het in kleine groepjes gedaan en heb ik het woord gespeld.
Toen Sacha en ik terug wilden naar onze kamer, vroeg de mentor van Elke of wij zijn klas les wilden geven. Ja hoor dat doen wij wel even! We hebben verschillende spelletjes met de kinderen gedaan. In het klaslokaal hingen platen met cijfers. We hebben hiermee met de kinderen van 1 tot 10 geteld en van 10 naar 1 geteld. Vervolgens hebben we één kind voor een plaat gezet en gevraagd welk cijfer er weg was.
Daarna hebben we de verschillende onderdelen van ons lichaam aangeraakt en hierna het liedje ‘Head, shoulders, knees and thoes’gekoppeld.
Tot slot hebben we woorden op het bord getekend en de kinderen het woord erbij laten schrijven.
Omdat Elke ziek was, hebben we de lessen voor The Golden House aangepast. Sacha heeft de groep van Elke gedraaid en ik heb de groep van Sacha en mij gedraaid. Alleen toen ik binnenkwam, bleken er meer kinderen te zijn dan gisteren. Ik begon met het herhalen van de dag van gisteren. Wat hebben we gedaan en wat weten we nog. De kinderen konden vertellen dat we het over hobby’s hadden gehad en welke hobby’s er waren. Vervolgens ben ik met de kinderen een spel gaan doen waarbij de kinderen moesten rondlopen. Tijdens het rondlopen, klapte ik in mijn handen en voerden de kinderen een opdracht uit. In het begin klapten de kinderen mee. Toen ik het stop zette en het voordeed met één kind werd het spel beter begrepen. Daarna ben ik met de kinderen de toren gaan bouwen van de bouwstenen waar de naam en de hobby van het kind op stond. Om de toren wat op te vrolijken, hebben de kinderen hem versierd met personages uit het boek.
Tot slot heb ik een begin gemaakt met het zelfgemaakte lied over de hobby’s.

Donderdag 12-2-15
Vandaag was er een studiedag op de Phaung Daw Oo High school. Het was Union day, de dag dat de steden een eenheid werden. Dit betekende dat we geen les hoefde te geven. Nu kon ik mooi onze nieuwe douche uitproberen. Tijdens de douchen moeten we in een ton gaan staan waar het water meteen invalt. De afvoer zit namelijk niet zo een handige plek. Na het douchen gieten we de ton met water om in de wc.
Tijdens de lunch hebben we met Nico bij een tentje tegenover de school gegeten. Pannenkoeken met bonen. Nico dacht dat het zoete pannenkoeken zouden zijn, maar dat bleek niet zo. Het smaakte een beetje zout en was goed geolied.
Voordat we les gingen geven, zaten we nog even op onze kamer. Opeens kwamen onze buren naar ons toe en wilden met ons op de foto. Super leuk om wat contact te hebben met de meiden uit het meiden gebouw.
Wel hebben we les gegeven aan The Golden House kinderen. Hierbij begonnen we met het afmaken van het liedje. Na het aanleren van het liedje hebben we er gebaren bij bedacht.
Vervolgens hebben we het spel met de panty gespeeld. Tijdens dit spel hebben de kinderen een panty op hun hoofd met een tennisbal erin. Om de beurt moesten de kinderen proberen een flesje met behulp van de panty op hun hoofd om te gooien. De kinderen hebben eerst zelf geoefend en vervolgens hebben we groep verdeeld in tien groepen van vijf. Nu konden de teams tegen elkaar strijden.
Toen het spel net was afgelopen kwam U na yaka binnen. Hij was twee mensen aan het rondleiden. We besloten nog een potje te spelen en het liedje te zingen zodat hij kon zien wat we aan het doen waren en wat we de kinderen hadden geleerd.
Tot slot hebben we de kinderen hobby’s laten raden. We schreven de letters van het woord door elkaar op het bord en de kinderen moesten de letters in de juiste volgorde zetten om de hobby te raden.
’s avonds zijn we met Lena wezen eten.

Vrijdag 13-2-14
Vanochtend ben ik begonnen met het les geven bij de Fast track klas. Ik heb de woorden apple, mirrow, flower en girl behandeld door middel van tekeningen die aansloten op het sprookje van Sneeuwwitje.
Toen we onze reflectie op de lessen aan het schrijven waren, kwamen de buren naar ons toe. Ze hadden de foto’s die ze gisteren hadden gemaakt uitgeprint. We mochten er één uitkiezen. We dachten dat ze nu wel klaar waren, maar ze bleven nog even bij onze kamer staan. Wel 20 minuten! Zijn wij zo bijzonder? Het lijkt af en toe net of we een attractie zijn. We hebben de meiden een sticker op hun hand gegeven en ze waren helemaal blij. Gelukkig dropen ze hierna af.
In de middag heb ik met Sacha les gegeven bij The Golden House. We begonnen met het raden van de hobby’s door de letters van de hobby’s door elkaar te husselen.
Hierna hebben we het lied herhaald.
Vervolgens hebben we een kort gesprek gevoerd met het vertellen over hun hobby aan de hand van een binnen en –buitenkring. Daarna herhaalden we het lied nog een keer.
Na het lied zijn we in een kring gaan zitten en vertelden we wat onze hobby’s waren. Als je de bal had, vertelde je wat jouw hobby was en rolde je de bal naar iemand terwijl je vroeg wat zijn of haar hobby was. Zo gingen we door tot iedereen geweest was. Tot slot hebben we een variant gespeeld op ‘zakdoekje leggen’ met behulp van het sprookje ’Rapunzel’.
Toen de les afgelopen was, begonnen er zich verschillende spellen plaats te vinden als lummeltje. Buiten zetten de spellen zich voort met het overgooien van een bal tot haren vlechten aan toe. Dat is het mooie van spel. Om een spel te spelen, heb je geen taal nodig. Je ziet van elkaar en leert van elkaar. En dat is hoe spel in elkaar zit. Spel spreken we namelijk allemaal en is wereldwijd hetzelfde!
In de avond hebben we onze eerste storm meegemaakt. Nadat we klaar waren met eten en terug naar huis liepen, zagen we allemaal flitsen in de lucht. Eenmaal aangekomen op school begon het te waaien en te regen. Eigenlijk een heel mooi gezicht!

Zaterdag 14-2-15
Vandaag was het Valentijnsdag. Hoewel we hier veel aandacht krijgen van de jongens hebben we tot nu toe, het is nu half 8 ’s avonds, niks gekregen.
We zijn net terug van een bezoek van de ouders van Yi Mon. Al vroeg in de ochtend, half 8, stapten we in de schoolauto om er naar toe te gaan. Het was wel drie uur rijden. Dus aan het eind van de avond moesten we ook weer drie uur terug.
Vanuit de verharde weg, zandweggetje en een weg met heel veel land, kwamen we aan in een klein dorpje waar de huizen niet van steen, maar van bamboe en hout waren gemaakt. Een dorpje waar ze de koeien nog voor de kar spande. Een dorpje waar je als vreemdeling echt werd aangekeken, maar welkom was voor wat te drinken en wat te eten. Een dorpje waar de wc een gat in de grond is.
In dit vriendelijke dorpje woonden de ouders, tantes en oma’s van Yi Mon.
We werden hartelijk ontvangen met een veel te uitgebreide lunch waar geen einde aan bleek te komen. De Birmezen wachten namelijk niet tot de schaaltjes leeg zijn, maar vullen ze telkens bij.
Hierna kregen we een rondleiding door het dorp waarbij we een kort bezoek brachten aan enkele dorpelingen en de school. Tijdens de rondleiding werden we zelfs uitgenodigd voor een ceremonie waarin een jongen tot een monnik wordt gemaakt.
Tot slot hebben we nog even foto’s gemaakt met alle familieleden van Yi Mon en konden we beginnen aan de terugreis. Op de terugweg kwamen we langs het huis van een monnik. Elk dorp heeft een monnik. Aan de monnik kun je een bezoek brengen. Dus dat deden we even snel en toen kon de terugweg echt beginnen. Na drie uur in de auto te hebben gezeten, gaan we nu uitzoeken waar en welke wifi het beste werkt om jullie in Nederland beter op de hoogte te houden. En ik mag al zeggen dat ik die gevonden heb :)

Liefs,
Sharon