Vliegend hoedje

Zondag 22-2-15
Vandaag zijn we met de fiets en de boot naar het plaatsje Mingun geweest.
Aangekomen in deze stad hebben we een pagode beklommen die nog niet af was. De pagode zag er niet uit als een gewone pagode maar als een hele grote steen. Eerst moesten we deze beklimmen met een stenen trap. Bovenaan gekomen was de steen op een aantal plekken gescheurd. Maar met de hulp van andere mensen en wat gymnastiek is het ons gelukt.
Toch was ik heel blij toen ik weer beneden stond.
Vervolgens zijn we dieper het stadje ingegaan en kwamen we aan bij de grootste bel ter wereld. Hier moest natuurlijk even op geslagen worden. Ik heb de bel ook van binnen mogen bekijken. Ik vond het jammer dat deze vol beschreven was.
Tot slot hebben we een pagode gezien die was opgebouwd uit kleine torentjes. Hij was helemaal wit. In deze pagode waren leuke plekjes om foto’s te maken. Dus daar heb ik zeker even gebruik van gemaakt.
Op de terugweg, met de boot, kon ik nog even genieten van het zonnetje! Het is hier nu al 33 graden. Het begint steeds warmer te worden en vanaf nu moeten we ons dan ook echt wel in gaan smeren!

Maandag 23-2-15
Al vroeg in de ochtend stonden we voor het hek om naar de ceremonie, genaamd shinphyu, te gaan waarin een kind een monnik zou worden. De kinderen die monnik worden, maken zich mooi als een prins of prinses net als in het verhaal van Boedhha. Op het moment dat ze een monnik worden gaan alle mooie kleren uit en krijgen ze een doek. Het haar van het kind wordt op dat moment afgeschoren. Ze geven dan net als Boeddha alle mooie dingen weg.
Met onze goede voorbereidingen was het toch niet helemaal gelukt om de sleutel te regelen om het hek te openen. Het zit namelijk zo. Het hek van het meisjeshuis gaat ’s nachts dicht. Er is een persoon die de sleutel heeft, maar de mensen in Myanmar vinden het toch nog steeds erg moeilijk om te onthouden wie de sleutel heeft. Na twee mensen wakker te hebben gemaakt was het hek dan open.
Terwijl we gisteren schreeuwde om verkoeling, wilden we nu graag dat de zon zou gaan schijnen. Wat een kou om 4 uur in de ochtend achterin een open taxi met tien dames. Gelukkig kon ik mezelf opwarmen met wat kopjes thee tijdens het ontbijt.
Aangekomen in Ta Yaw Taw gingen al deze dames zich eens even goed opfrissen voor de ceremonie. Er werd Tanika op de gezichten gesmeerd, de lounghi’s kwamen tevoorschijn en de nodige lippenstift werd erbij gepakt. We hadden ook wel twee uur om ons helemaal klaar te maken.
Toen we allemaal klaar waren, gingen we op weg naar de ceremonie. Met een route door een dorp waarin vele foto’s werden gemaakt en veel geposeerd moest worden voor een foto kwamen we bij de ceremonie aan. We werden binnen bij de Pompom van het dorp gezet en kregen wat te eten. Buiten stond de optocht met het kind dat monnik zou worden en andere kinderen uit de familie al klaar. De kinderen werden gedragen op een houten zitje met vier stokken eraan gedragen door een aantal mannen. Daarnaast waren er in de optocht muzikanten en fraai verkleden vrouwen te zien. Wij mochten ook meelopen in deze optocht en met snoepjes en popcorn strooien.
Na de optocht werden we weer uitgenodigd om te komen eten bij de monnik. Er wordt ons zoveel eten aangeboden dat ik ’s avonds gewoon geen honger meer heb of zin heb om te eten.
In de middag zijn we nog naar de dorpjes van Kyat Kyat en Htika Htika geweest. Ook hier werden we weer vol gestopt met eten. Er waren zelf kokosnoten voor ons klaar gezet met een rietje erin en we konden ook genieten van stukjes kokosnoot.
Bij het bezoek aan het laatste dorpje hebben we ook nog een pottenbakkerij bekeken. De mensen hier maakte nog met de hand op een draaischrijf wel 150 potten op een dag. Vervolgens moesten deze potten drie dagen drogen en konden ze verplaatst worden naar de verkoopplek, gedragen op hoofden.
Op de terugweg kreeg de taxi autopech. Er werden een aantal mensen gebeld, maar niks hielp. Toen bedachten ze dat als we de auto zouden duwen dat er wel beweging in zou komen. Jaaaa! Het lukte ook nog.
Tijdens het wachten hebben we wel mooi een olifant gezien op een auto. Deze werd vervoerd voor het bezoeken van de ceremonies.

Dinsdag 24-2-15
Nu de fast track classes zijn afgelopen, konden we beginnen aan een nieuw project. Etnische kinderen les geven in de bibliotheek. Het is de bedoeling dat we dit in de ochtend gaan doen met een groep van twaalf kinderen. We hebben besloten de groep op te splitsen in twee groepen. Een groep met een hoog niveau Engels en een groep met een laag niveau Engels. Wie de groepen les gaan geven, wordt nog vervolgd.
Voor de lunch hebben we boodschappen gedaan met wat kinderen. Dit was een erg leuke ervaringen. DD, een kindje waar ik dol op ben, mocht deze keer mee. Toen ze op straat liep, riep ze de hele tijd ‘ooo’. Het leek net of ze nog nooit verder dan het schoolterrein was geweest en een hele nieuwe wereld voor haar open ging. Aangekomen in de supermarkt moesten we met de roltrap naar boven en naar beneden. Naar boven ging goed, maar naar beneden was toch even spannend. Moet ik de stap nu wagen of nog even wachten?
Bij The Golden house lessen zijn we begonnen aan een nieuw thema met een nieuw sprookje, Assepoester.
’s Avonds zijn we wat wezen drinken met Lena. We hebben het echt over van alles gehad. Het is fascinerend om de verschillen tussen Nederland (waar wij wonen), Spanje (waar ze vandaan komt) en Engeland (waar ze woont) te bespreken.

Woensdag 25-2-15
In de ochtend zijn we naar de bieb geweest om met de etnische kinderen te lezen. Vanaf nu gaat Elke aan de slag met een groep en Sacha aan de slag met de andere groep.
Voor mij ligt er een ander avontuur op de planning.
In de middag ben ik samen met Lena en Monica op bezoek geweest bij een school in Mandalay, de PinmaPrivate High school. Op deze school met 400 leerlingen wonen ook enkele kinderen, net zoals op de Phaung Daw Oo school. Voor deze school zochten ze leerkrachten die groepen les wilden geven die in de zomer op school blijven. Na het gesprek hebben Lena en ik besloten dat we aan dit avontuur gaan beginnen. Ik zal op de maandag, woensdag en vrijdag les gaan geven van acht tot twaalf uur. In deze tijd geef ik les aan vier groepen: grade five, grade six, graden seven en grade eight. Elke grade een uur lang. Het vak waarin ik les ga geven is Engels. Lena zal aan dezelfde groepen ook Engels gaan geven op de dinsdag en de donderdag. De hele maand maart is hiervoor uitgezet. De eerste week zullen we les geven aan de docenten en de rest van de maand aan de leerlingen.
Nadat ik hiermee klaar ben, blijf ik in de middag met Sacha les geven aan de kinderen in The Golden House. Vandaag gingen we verder in op het toverstokje van Petemoe, de goede fee uit het sprookje Assepoester. We bespraken met de kinderen wat zij zouden toveren als ze een toverstokje hadden.

Donderdag 26-2-15
In de ochtend zijn we verder gegaan met het behandelen van het alfabet aan de etnische kinderen bij de bibliotheek. Tijdens het lesgeven kwamen er opeens allemaal mensen binnen met camera’s en fototoestellen. Ze begonnen ons te filmen en foto’s van ons te maken terwijl we gewoon les aan het geven waren.
De Phaung Daw Oo school is een beroemde school in Mandalay die iedereen kent. Er komen hier dan ook vaak toeristen om te kijken naar de school of studenten die een rondleiding krijgen van studenten van deze school. Dus ook hier beginnen we langzaam aan te wennen.
Om half 2 hadden we afgesproken terug te komen bij de bibliotheek omdat er belangrijke mensen uit Amerika vanuit een organisatie kwamen om te kijken hoe hier het aanbieden van boeken aan kinderen op deze school in zijn werking ging. De leidster van de bibliotheek wilde graag dat wij iets zouden vertellen over de lessen die we in de bibliotheek hebben georganiseerd.
Nu de examens voorbij zijn, gaan er veel studenten voor een tijdje terug naar het dorp of de stad waar ze officieel vandaan komen. Dit merken we ook in de lessen die we geven aan The Golden House. De helft van de groep waarmee we begonnen is nu zeker vertrokken. Vandaag zijn we ingegaan op de klusjes die de kinderen, net als Assepoester, in huis kunnen doen.
Om de dag af te sluiten, hebben we nog wat gedronken bij ‘Beer star’, een eetcafe waar je ook nog eens goed kunt eten.

Vrijdag 27-2-15
Deze dag was de laatste dag voor mij dat ik in de bieb ging lezen met de etnische kinderen. We hebben de dag afgesloten met een letter en –woordenbingo.
Hierna zijn we in het theehuis aan de slag gegaan met het downloaden van alle sollicitaties. We hebben er gelukkig al een hele hoop met wat behulp van alle lieve mensen uit Nederland en het opeens goed werkende internet.
Met de lessen in The golden house zijn we verder ingegaan op het toverstokje van de goede fee uit Assepoester. We zijn met de kinderen naar buiten gegaan en hebben ze zelf van een echt takje een toverstok laten maken met crêpe papier en stickers.
’s Avonds heb ik de voorbereidingen getroffen voor de eerste dag les op de Pinma Private High School en nog een filmpje gekeken.

Zaterdag 28-2-15
Vandaag zijn we wezen winkelen bij de Diamond plaza. Een winkelcentrum waar ze vooral kleding verkopen. Wat opvalt is dat hier de kleding erg kort is bij de benen en de mouwen. Terwijl dit soort kleding juist verboden is als je een pagode bezoekt. Een beetje tegenstrijdig. Maar misschien is de kleding juist kort omdat je dan de wit gemaakte huid goed kan zien. Iets wat een schoonheidsideaal is in Myanmar.
Toen we naar de supermarkt fietste, waaide het hoede van Elke af. We stopten en Elke liep naar haar hoedje. Op hetzelfde moment liep er ook een man naar haar hoedje. We dachten dat die man het hoedje terug wilde geven, maar wat bleek. Hij ging er van door met het hoedje. We stonden echt met open mond te kijken en enkele mensen om ons heen ook. Oke….. Raar! Nu moeten we maar op zoek naar een nieuw hoedje!
’s Avonds hebben we een hindoeïstische tempel bezocht. Elke zaterdag houden ze hier een feest. Ze lopen dan drie rondjes om de tempel heen en aan de achterkant van de tempel besprenkelen ze zichzelf dan met wat water uit een emmer. Nadat je drie rondjes hebt gelopen, ga je eten. Het eten is allemaal vegetarisch. Je krijgt dit op een palmblad geserveerd. Wat rijst met chili en pittige kruiden.
Tot slot krijg je nog wat fruit. De hindoeïstische mensen vonden het erg leuk dat wij er waren en hebben genoten van de manier waarop wij ons eten op aten. Het maken van foto’s van ons kon natuurlijk niet ontbreken.
De avond wel afgesloten met een drankje bij Beer Star. Wel jammer dat hier een dronken man was die alleen maar foto’s van ons wilden maken. Na een tijdje werd het erg irritant.

Liefs,
Sharon